Hokjes

VORIGE WEEK PLAATSTE IK EEN BERICHT OVER DAT IK EEN NIEUWE WEG INSLA, NAMELIJK DIE VAN ENERGIEWERK. NA HET PLAATSEN EN LEZEN VAN DE REACTIES, BESEFTE IK ME DAT IK MEZELF IN EEN HOKJE PLAATSTE. HOE IRONISCH, OMDAT IK ZELF JUIST NOOIT ANDEREN IN EEN HOKJE PLAATS.

Gek hè, dat ik dat dan wel bij mezelf doe. Daarom heb ik besloten mezelf uit dat hokje te halen en te proberen mezelf er niet meer in te stoppen.

Ik wil namelijk niet in een hokje. Als ik me bedenk hoe dat voelt. Ik in een doorzichtige kleine kubus. Dat zie ik dan voor me (dus het is ook nog eens een heel klein hokje). Dat is me daar een partij krap, benauwd en beklemmend. Voor mijn gevoel zit ik dan compleet vast en kan ik geen kant meer op.

En hoe voelt het dan als ik eruit ben? Dat geeft lucht, ruimte en vrijheid en vooral kansen en mogelijkheden. Heel veel mogelijkheden! En daar word ik heel blij van :-)

Maar waarom plaatste ik mezelf dan in een hokje? Ik doe het overduidelijk niet voor mezelf. Ik doe het dus voor anderen. Omdat dat duidelijk is. Ik wil het de ander overzichtelijk en makkelijk maken. En daar zet ik een ander dus boven mezelf.

Ergens ben ik denk ook bang. Bang dat als ik mezelf niet in een hokje plaats, ik dan buiten de boot val. Mensen niet weten wat ze aan me hebben en dat ik dan misschien geen werk meer vind.

En nu ik dat schrijf, besef ik me opeens wat een onwijs beperkende gedachte dat is. Door mezelf in een hokje te plaatsen, val ik toch juist niet op. Door mezelf niet in het hokje te plaatsen juist wel, omdat ik anders ben. Ik ben dan mezelf.

Dus ik breek of ‘scheur’ ;-) bij deze uit het hokje. Voor mezelf. Zodat mijn creativiteit nog meer kan gaan stromen.

Ik geloof dat we allemaal een set aan skills hebben meegekregen. We hebben allemaal onze eigen belangrijke rol in de samenleving te vervullen. We zijn uniek met al onze talenten, gaven en ervaringen die we tot zover hebben opgedaan.

Wat jij kan, kan niemand anders. Hoe mooi en bijzonder is dat. Laten we onszelf alsjeblieft aan elkaar laten zien en onszelf niet meer in hokjes plaatsen. Zelfs al voelt dat kwetsbaar. Die kwetsbaarheid maakt jou juist jij. Je authentieke jij.

En die jij vind ik, maar jijzelf hoop ik ook het allerleukst :-)